De uitdaging - fragmenten
De bijbel van kaft tot kaft. De associatie is meestal: de bijbel woord voor woord letterlijk nemen. Laat het vanaf het begin duidelijk zijn dat ik dat niet doe. Ik plaats mezelf op de vrijzinnige vleugel van de Protestantse Kerk in Nederland en ben afkomstig uit de Nederlands Hervormde bloedgroep. Ik ben van jongs af aan, thuis en op school, gevoed met kennis van de bijbel en van haar ontstaan. Met de tekstkritische benadering. Met kennis van de tijd waarin ieder deel is geschreven. Met oog voor de bedoeling van de tekst, meer dan voor de letter.
Er zijn van die boeken die een mens gelezen moet hebben. De bijbel bijvoorbeeld. De Nieuwe Bijbelvertaling kwam uit in oktober 2004, toen de Protestantse Gemeente De Rank in Nieuwegein als jaarthema het ‘Jaar van het Woord’ had gekozen. Dat bracht mijn wijkpredikant Jochem Stuiver op het idee om dat boek dan maar eens te gaan lezen.
De dag na de feestelijke presentatie van de nieuwe bijbelvertaling die op de televisie te zien was, ging ik naar de boekhandel om een exemplaar te kopen. Ik wist al dat er verschillende uitgaven waren. Ik koos voor de goedkope versie: een handzaam boek in oranje/blauwe kaft met Griekse en Hebreeuwse tekstfragmenten. Maar ook van deze versie bestaan er twee: één met en één zonder de deuterocanonieke boeken. Ik was wel nieuwsgierig naar die boeken, die ik als goed protestant niet kende en kocht de uitgebreide versie. Thuisgekomen schreef ik, zoals in ieder boek, voorin mijn naam en de aankoopdatum: 28 oktober 2004.
En dan zijn we nu aan de brieven van Paulus toe. Paulus, de grootste apostel. De meest omstreden apostel. Zijn uitspraken hebben vrouwen tot op de dag van vandaag buitenspel gezet. Hij beschouwt homoseksualiteit als tegennatuurlijk, waardoor mijn soort mensen nog steeds door veel kerken wordt buitengesloten. En niet alleen door kerken.
Deze week nummer drie van de synoptici: Lucas. Dit evangelie is veel langer dan Marcus en ook langer dan Matteüs. Lucas wil een uitgebreid, compleet verhaal neerzetten. Hij vermeldt dan ook allerlei gebeurtenissen die niet in Marcus en Matteüs terug te vinden zijn.
Ze staan vlak achter elkaar, de homo-tophits. Vorige week Ruth en Noömi, deze week David en Jonathan. De homo-interpretatie van hun vriendschap is in ‘onze’ kringen algemeen bekend. Het is zelfs de basis voor de naam van een christelijke homo-organisatie in Frankrijk: ‘David et Jonathan’. Ik ben minder goed thuis in de flikkertheologie dan in de pottentheologie (ja, zo heet dat echt) en heb niets op de boekenplank staan. Ik moet het dus doen met wat ik gehoord heb. En met wat ik nu lees natuurlijk.